Karabiber Yetiştiriciliği - Ekimden Hasada Kadar..
Karabiber Yetiştiriciliği - Ekimden Hasada Kadar
Karabiber, karabiber meyvesinden yetiştirilen bir baharattır. Hindistan, Vietnam, Brezilya, Endonezya ve Sri Lanka ile birlikte dünyanın en büyük karabiber üreticisi ve ihracatçısıdır. Karabiber bitkisinin nasıl yetiştirileceğine bir göz atalım.
Karabiber
Karabiber, Güney Asya ve Güneydoğu Asya'ya özgü bir bitkidir. Tarihsel kanıtlar, karabiber bitkisinin meyvesinden yetiştirilen bir baharat olan karabiberin, en az MÖ 2000'den beri Hint yemeklerinde kullanıldığını göstermektedir. Pek çok doğu baharatı gibi, karabiber de geleneksel tıbbi amaçlar için yaygın olarak kullanılmaktadır.
Uykusuzluğu, güneş yanığını, diş ağrısını ve hatta göz rahatsızlıklarını iyileştirebileceğine inanılıyordu. Bir çay kaşığı öğütülmüş karabiber yaklaşık 6 kalori, 0,2 gram protein, 1,4 gram karbonhidrat, 0,6 gram lif, 10 mg kalsiyum, 0,2 mg demir, 3,9 mg magnezyum, 3,6 mg fosfor ve 30,6 mg içerir. potasyum. Ayrıca florür, niasin, folat, beta karoten, K vitamini ve A vitamini gibi mikro besinler açısından da zengindir.
Hindistan, en büyük karabiber üreticilerinden biridir. Karabiber bitkisi yetiştirmek için en iyi yer, iklim, zaman, toprak türleri ve gübreye bir göz atalım.
Tohumlar ve Toprak Hazırlığı- Karabiber bitkisi, humus içeriği ve diğer bitki besinleri açısından zengin, iyi drene edilmiş topraklarda gelişme eğilimindedir. Ancak kumlu, killi ve kırmızı tınlı topraklarda da büyüyebilir. Bu bitki asidik toprağı tercih eder ve 5 ila 6,5'e kadar pH seviyelerini tolere edebilir. Fidan dikmeden veya tohum ekmeden önce toprağın organik maddece zengin olduğundan emin olun.
Tohumlar doğrudan toprağa ekilebilir veya bir fidanlık saksısına ekilebilir. Tohum ekerken, 1 inç arayla iki ila dört tohum ekin. Toprağı nemli ama doymamış tuttuğunuzdan emin olun ve tohumların bir hafta çimlenmesine izin verin. Kökler oluşmaya başlayana kadar fideleri düzenli olarak sulayın. Fidelerinizi yaprak vermeye başladıklarında daha büyük saksılara veya toprağa nakledebilirsiniz.
Güneş ışığı- Karabiber, sıcak ve nemli iklimlerde yetişen tropikal bir bitkidir. Hindistan'da, büyük ölçüde Kerala, Karnataka, Tamil Nadu, Andaman ve Nicobar Adaları ve Maharashtra'da yetiştirilmektedir. Bu bitki, 40 derece kalsiyumun üzerindeki sıcaklıkları tolere edebilir ve en az 5 ila 6 saat filtrelenmiş güneş ışığı veya kısmi gölge gerektirir. Bu bitki nemli bir ortamda büyür. Bu nedenle, kuru bir yerde yaşıyorsanız, bu bitkiyi bir serada veya bir nemlendiricinin yanında yetiştirmeyi düşünün.
Sulama- Karabiber bitkisinin düzenli olarak sulanması gerekir. Bitkinizi aşırı sulamak ve su altında bırakmak, sağlığı üzerinde olumsuz etkilere neden olacaktır. Bitkinizi sulamak için en iyi zaman, toprağın kurumaya başladığı zamandır. Bu bitki kuraklığa dayanıklı değildir, bu nedenle toprak sürekli nemli kalmalıdır.
Gübre- Bitkinin daha hızlı büyümesine ve daha fazla meyve vermesine yardımcı olduğu için sadece organik gübreler kullanılmalıdır. Bununla birlikte, çok fazla nitrojen bakımından zengin gübre sadece yapraklı büyümeyi teşvik edecektir.
Hasat- Bu bitki, meyveleri yeşilden kırmızıya dönmeye başladığında hasat edilmeye hazırdır. Koyu kırmızı bir renk aldığında meyveyi toplayabilirsiniz. Hasat edildikten sonra, karabiberleri güneşte veya bir gıda kurutucusunda sertleşip tamamen siyaha dönene kadar kurutun.
Biber bitkisi genel bakım ipuçları
Biber bitkilerinin güneş ışığına uygun şekilde maruz kalması gerekir. Düşük ışık koşulları, sağlıklı çiçek ve meyve büyümesine elverişli değildir.
Toprakta aşırı nitrojene yol açabileceğinden aşırı gübrelemeden kaçının, bu da yalnızca yapraklı büyümeyi teşvik eder.
Bahçelerinizi düzenli olarak budayın ve yabani otları temizleyin. Bitkilerin ölü veya ölmekte olan kısımlarını budamak ve yabani otları çıkarmak, bitkinin besinleri ve güneş ışığını düzgün bir şekilde emmesine yardımcı olur.
Bu bitki ne kuraklığa ne de dona dayanıklıdır. Bu nedenle don benzeri koşullarda bitki örtülür. Bu bitki düzenli sulama gerektirir ve nemli koşullarda büyür, bu nedenle kuru bir ortamda yetiştirmemek en iyisidir.
Malçlama ve ürün rotasyonu uygulanarak zararlılardan kaçınılabilir.